ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΑ;

Μερικοί γονείς πιστεύουν ότι είναι πιο παραγωγικό τα παιδιά τους να είναι συνέχεια απασχολημένα αντί να τους αφήνουν χρόνο να παίζουν, να εξερευνούν ή να μαθαίνουν μόνα τους. Μπορεί οι γονείς να πιστεύουν ότι τα παιδιά τους στερούνται ουσιώδεις εμπειρίες, εάν δεν κάνουν ότι κάνουν άλλα παιδιά.

Αλλά οι περισσότεροι γονείς συνήθως το μόνο που θέλουν είναι το καλλίτερο για τα παιδιά τους. Αλλά ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν να υπερφορτώνεται το πρόγραμμα των παιδιών. Η πίεση να συμμετέχει το παιδί σε δραστηριότητες και να μην «μένει πίσω» μπορεί να αποδειχθεί σωματικά και ψυχολογικά εξουθενωτικό και για το παιδί και για τους γονείς.

Βέβαια, οργανωμένες δραστηριότητες και αθλοπαιδιές είναι ευεργετικές, επίσης. Ενθαρρύνουν κοινωνικές δεξιότητες και είναι ευκαιρία για παιχνίδι και άσκηση Μαθαίνουν αθλητικό πνεύμα, πειθαρχία και ευστροφία και κυρίως είναι διασκεδαστικά!

Σημάδια ότι τα παιδιά είναι υπερβολικά απασχολημένα.

  • Αργά ή γρήγορα, τα υπερβολικά απασχολημένα παιδιά θα αρχίσουν να παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα:
  • Κούραση, άγχος ή κατάθλιψη.
  • Παράπονα για πονοκέφαλο και πόνους στο στομάχι, που αιτία μπορεί να έχουν το άγχος, ελλιπή διατροφή ή έλλειψη ύπνου.
  • Κακή σχολική απόδοση, με πτώση της βαθμολογίας.

Η υπεραπασχόληση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις φιλίες και στις κοινωνικές σχέσεις. Ακόμα και η οικογενειακή ζωή μπορεί να υποφέρει – όταν ο πατέρας πηγαίνει τον γιο για προπόνηση μπάσκετ, ενώ η μητέρα πηγαίνει την κόρη για μπαλέτο, τότε χάνονται γεύματα μαζί, με αποτέλεσμα, ορισμένες οικογένειες σπάνια έχουν την ευκαιρία να γευματίζουν όλοι μαζί.

Συμβουλές για πολυάσχολες οικογένειες. Το κλειδί είναι να προγραμματίζετε τις ασχολίες των παιδειών με μέτρο και με κριτήριο την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία και τα ενδιαφέροντα τους. Αν κάτι είναι πολύ προχωρημένο θα προκαλέσει σύγχυση στο παιδί. Αν πάλι, κάτι είναι πολύ απλοϊκό σίγουρα, το παιδί θα βαρεθεί και όταν ένα παιδί κάνει κάτι μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει τους γονείς του, τότε χάνεται όλο το νόημα.

Με βάση την ηλικία και τα ενδιαφέροντα, μπορούμε να βάλουμε λογικά όρια στις εξωσχολικές ασχολίες για να είναι ευχάριστες για όλους.

Να, μερικές προτάσεις:

  • Συμφωνήστε από την αρχή τα βασικά.
    π.χ. Συμφωνήστε τα παιδιά να παίζουν μόνο ένα άθλημα την φορά κάθε σεζόν ή περιορίστε τις δραστηριότητες σε δύο βραδιές/απογεύματα για κάθε σχολική εβδομάδα.
  • Μάθετε πόσος χρόνος απαιτείται για κάθε ενασχόληση.
    π.χ. Δύο απογευματινές προπονήσεις και ένα εβδομαδιαίο ματς, θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
  • Κρατήστε ένα χρονοδιάγραμμα για να είναι όλοι ενήμεροι.
    Κολλήσετε το πρόγραμμα στον τοίχο ή στο ψυγείο να το βλέπουν όλοι και αν πάρει το μάτι σας καμία ημερομηνία ελεύθερη, αφήστε την έτσι!
  • Ακόμα κι αν έχετε προπληρώσει αφήστε το παιδί να μην πάει μία ή δύο φορές. Καμιά φορά είναι πιο ωφέλιμο να τεμπελιάσει μία όμορφη μέρα παρά να τρέχει πέρα-δώθε.
  • Δημιουργήστε χρόνο για την οικογένεια.
    Αν κάθε βράδυ τρώτε πίτσες πηγαινοφέρνοντας τα παιδιά, τότε κάποιο βράδυ, που είναι όλοι ελεύθεροι, να τρώτε όλοι μαζί, έστω κι αν αυτό θα είναι αργότερα από το κανονικό. Οργανώστε βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών ή βόλτας.
  • Μάθετε να λέτε «όχι» όταν το παιδί ήδη κάνει πολλά και πραγματικά θέλει και κάτι άλλο, συζητήστε μαζί του ποια άλλη ενασχόληση του θα σταματήσει για να αρχίσει την καινούρια.
  • Θυμηθείτε την σημασία της απραξίας. Όλοι ψάχνουμε την ευκαιρία να χαλαρώσουμε, να σκεφτούμε την ημέρα που πέρασε, ή απλά να «τεμπελιάσουμε»
  • Και τέλος τα παιδιά πρέπει να είναι παιδιά και ότι είναι σημαντικό να έχουν χρόνο να μαζεύονται και να παίζουν.