Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί για το ποιο είδος μουσικής πρέπει να βάλετε στο παιδί σας να ακούσει; Πόσες φορές έχετε σκεφτεί αν πρέπει να μάθει το παιδί σας κάποιο μουσικό όργανο; Αυτές είναι κάποιες από τις ανησυχίες που έχει κάθε γονιός για το σωστό μεγάλωμα του παιδιού του.

Τα παιδιά καταλαβαίνουν την γλώσσα της μουσικής από ένστικτο, καθώς έχουν μια φυσική αγάπη γι’ αυτήν. Η μουσική αποτελεί για τα παιδιά ένα είδος συντροφιάς και διασκέδασης. Δώστε του την ευκαιρία να ασχοληθεί ενεργά με αυτήν και μόνο κερδισμένοι θα είστε.

Τα οφέλη:

• Διεγείρει το μυαλό: Κάνει το παιδί πιο έξυπνο. Έχει επίδραση στο συναισθηματικό του κόσμο, καθώς ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το διάβασμα.
• Αποκτά αυτοπεποίθηση: Το να μάθει ένα παιδί να παίζει ένα μουσικό όργανο, του δίνει την πίστη στον εαυτό του ότι τα κατάφερε μόνο του.
• Αναπτύσσει την κοινωνικότητα του: Μαθαίνει να συνεργάζεται με άλλους, να έρχεται πιο κοντά με άλλα παιδιά και ειδικά αν επιλέξετε ένα ωδείο και όχι ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι.
• Βελτιώνει την μνήμη του: Η μουσική οξύνει την μνήμη και σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που μαθαίνουν ένα μουσικό όργανο ανεβάζουν και τις σχολικές επιδόσεις τους στα ύψη.
• Μαθαίνει στην πειθαρχία: Το παιδί μαθαίνει να συντονίζει τις κινήσεις του, ενώ η ενασχόληση του με την εκμάθηση κάποιου οργάνου μπορεί να το βοηθήσει στην ανάπτυξη της αυτοκυριαρχίας του, καθώς και να μάθει να λειτουργεί με πρόγραμμα.
• Λειτουργεί με υπομονή: Τα παιδιά μαθαίνουν ότι για να έχουν σωστό αποτέλεσμα πρέπει να επιμείνουν και να μην τα παρατήσουν. Κάτι που θα τους είναι πολύ χρήσιμο στην ενήλικη ζωή τους.
• Βοήθα στη δημιουργικότητα: Η μουσική καλλιεργεί η φαντασία του και παρασύρει τη σκέψη του. Το βοηθά να συγκεντρώνεται και αναπτύσσει τη δημιουργικότητα του.

Πότε είναι η κατάλληλη ηλικία να ξεκινήσει;

Οι καθηγητές υποστηρίζουν ότι η καταλληλότερη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί την εκμάθηση ενός οργάνου είναι όταν ήδη έχουν ξεκινήσει οι σχολικές του υποχρεώσεις και το παιδί έχει καταλάβει πια ότι το διάβασμα ανήκει στην καθημερινότητα του. Η ηλικία των 8 ετών αποτελεί μια καλή περίοδο για να ξεκινήσει μαθήματα μουσικής, αφού πλέον είναι σε θέση να αφομοιώνει πράγματα.

Ποιο όργανο να επιλέξω;

Πολλά παιδιά δείχνουν κλίση και αγάπη για κάποιο όργανο από μικρή κιόλας ηλικία. Αν το παιδί σας είναι ένα από αυτά, τότε σίγουρα έχετε γνώση ποιο όργανο αγαπάει. Αν όχι, δώστε στο παιδί την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με πολλά όργανα, να τα αγγίξει, να τα αφουγκραστεί, και στο τέλος να επιλέξει αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.

TIPS: Φροντίστε να επιλέξετε σωστό δάσκαλο που θα εμπνεύσει τη μουσική στο παιδί σας. Καλό θα ήταν  να δείτε 2-3 δασκάλους, έτσι ώστε να παρατηρήσετε το αν έχουν μεταδοτικότητα, υπομονή και φυσικά αν αγαπούν αυτό που κάνουν. Αν δυσκολεύεστε να τους κατανοήσετε εσείς, φανταστείτε πόσο δύσκολο θα είναι για το μικρό σας.

Διοργανώσαμε τη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για τα παιδιά των υπαλλήλων του Μετοχικού ταμείου στρατού. Συντελεστές μας ήταν κλόουν, χιονάνθρωπος, ξωτικό, DJ και ταχυδακτυλουργός που ο καθένας έδωσε τον καλύτερο του εαυτό για να γίνει η εκδήλωση όσο πιο παραμυθένια γίνεται.
Έκπληξη της εκδήλωσης ήταν ο Άγιος Βασίλης, μπαμπάς και υπάλληλος του Μετοχικού ταμείου, που μοίρασε τα δώρα στα παιδιά από το ειδικά διαμορφωμένο μπαλκόνι.

Δείτε μερικές φωτογραφίες από την εκδήλωση.

Μία απλή ερώτηση: Μαμά, μπαμπά, μπορώ να κάνω μαθήματα μπαλέτου; Κι όμως, όσο απλή είναι αυτή η ερώτηση, τόσο πολύπλοκη και διαφοροποιημένη σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα είναι η απάντηση των γονέων. Στην ιδέα ένα γλυκό κοριτσάκι ντυμένο στα ροζ να κάνει μπαλετικές «σβούρες» ποιος θα έλεγε όχι; Ωστόσο, όλοι φανταζόμαστε την αντίδραση των γονέων στην ιδέα του μικρού αγοριού τους φορώντας μπαλετικό κολάν και κάνοντας ανοίγματα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως σε μία εκσυγχρονισμένη και «ανοιχτή στη διαφορετικότητα», έτσι όπως θα λέγαμε, κοινωνία, συνεχίζει να υπάρχει ένα βασικό στερεότυπο φύλων που αφορά στη σχέση μπαλέτου και αγοριών. Όσο και αν θέλουμε να πιστέψουμε πως έχουμε ξεπεράσει σήμερα τέτοιου είδους προκαταλήψεις, η περίπτωση των αγοριών που επιθυμούν να κάνουν μπαλέτο και η αντίδραση των γονέων τους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη που έρχεται στον αντίποδα. Κι όμως, αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα είναι πως το μπαλέτο δεν έχει γένος και δεν κάνει διακρίσεις.

Το μπαλέτο δεν βλέπει τα παιδιά ως «αγόρια» ή «κορίτσια» και δεν τα διαφοροποιεί αλλά τα αντιμετωπίζει όλα ως μελλοντικούς χορευτές, προσφέροντας τα πλεονεκτήματά του ανεξαρτήτως φύλου. Πιο συγκεκριμένα, ο κλασικός χορός χαρίζει ευλυγισία και μαθαίνει το παιδί να στέκεται και να περπατά σωστά. Χορεύοντας, κινητοποιούνται όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματος, σφίγγουν οι κοιλιακοί μύες, δυναμώνει ο κορμός και γυμνάζονται πόδια και χέρια. Ο μαθητής διδάσκεται να ελέγχει το σώμα του, με αποτέλεσμα να αποκτά αρμονία στην κίνηση. Ο κλασικός χορός, μάλιστα, αποτελεί ιδανική άσκηση για παιδιά που έχουν πλατυποδία, προβλήματα σκολίωσης, κύφωσης ή λόρδωσης. Με όλα τα παραπάνω,επομένως, διαφαίνεται η υπόσταση του μπαλέτου ως αθλήματος που συμβάλει στη γενικότερη ευεξία του σώματος. Τα οφέλη, ωστόσο, δεν είναι μόνο σωματικά αλλά μπορούμε να τα συνοψίσουμε με το αρχαίο ρητό: Νους υγιής εν σώματι υγιή .

Το μπαλέτο, επιπλέον, ως τέχνη εξαγνίζει τη ψυχή καθώς η μουσική συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία, ενώ ο χορός είναι δίνει δυνατότητα έκφρασης που τονώνει την αυτοπεποίθηση του ατόμου και βοηθάει στην αυτοδιαχείρηση των συναισθημάτων αποτελώντας έναν παραγωγικό τρόπο εκτόνωσης. Καλλιεργεί το πνεύμα, την κουλτούρα του παιδιού και τον συναισθηματικό του κόσμο. Ας μη ξεχνάμε και τη ικανότητα του κλασσικού χορού, ως είδος κίνησης και γυμναστικής, να επιφέρει θαυματουργές επιδράσεις στη διάθεση. Πιο συγκεκριμένα, όταν γυμναζόμαστε, ο εγκέφαλος αυξάνει την παραγωγή και τη συγκέντρωση της σεροτονίνης και των ενδορφινών που ουσιαστικά είναι ενδογενείς μορφίνες, με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος, η κατάθλιψη και ο εκνευρισμός. Όλα τα παραπάνω προσφέρει το μπαλέτο εξίσου και στα δύο φύλα.

Δυστυχώς όμως σε πολλές χώρες και ειδικά στην Ελλάδα οι γονείς δεν είναι έτοιμοι να εναρμονιστούν με την ιδέα του αγοριού τους να κάνει μπαλέτο, συνεχίζοντας έτσι να είναι ταμπού η προκατάληψη σε σχέση με τα αγόρια που κάνουν μπαλέτο. Πολλοί γονείς και ειδικά οι πατέρες εξακολουθούν να ανησυχούν για τις επιδράσεις ενός «πιο γυναικείου είδους» χορού  στην ταυτότητα φύλου του παιδιού τους. Παρ’όλα αυτά, κάτι τέτοιο αποτελεί απλώς μύθο γιατί το μπαλέτο ουδώλως αλλοιώνει τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Ίσα ίσα ένα πιο μεγάλο αγόρι στην εφηβεία θα περνάει μια χαρά με τόσα κορίτσια «στα πόδια του». Κάτι που θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν οι γονείς είναι πως τα αγόρια που αποζητούν έντονα να κάνουν μπαλέτο από τη στιγμή που το αρχίζουν και αναγνωρίζουν τις δυνατότητες τους υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θέλουν να το συνεχίσουν επαγγελματικά. Σίγουρα οι πιθανότητες είναι μεγαλύτερες στα αγόρια από τα κορίτσια γιατί τα αγόρια έχουν μεγαλύτερο κίνητρο που έρχεται και σε σύγκρουση ακόμα και με τις κοινωνικές επιταγές. Πρέπει πραγματικά να το θέλουν για να αντισταθούν στα σχόλια και τη κριτική του περίγυρου.

Ένας άλλος ανασταλτικός παράγοντας που κάνει διστακτικούς τους γονείς όταν προκύπτει το θέμα του μπαλέτου σε επαγγελματικό επίπεδο είναι οι ανησυχίες
για την εύρεση εργασίας και επαγγελματικής απασχόλησης. Και εδώ όμως, πάλι, οι πιθανότητες είναι υπερ των αγοριών παρά των κοριτσιών γιατί η μπαλετική βιομηχανία ψάχνει με τα κιάλια άντρες χορευτές και αυτοί πληρώνονται αδρά καθώς είναι δυσεύρετοι.

Συνοψίζοντας, έχοντας δει όλα τα πλεονεκτήματα που μπορεί να επιφέρει το μπαλέτο (είτε ερασιτεχνικό, είτε επαγγελματικό) στα αγόρια θα πρέπει να αρχίσουν οι γονείς να εξοικειώνονται πια με το θέμα μπαλέτου και αγοριών. Είναι δυνατόν οι ίδιοι γονείς και η κοινωνία που διδάσκουν στο παιδί την αξία της δαφορετικότητας καταγγέλοντας το ρατσισμό, να υποπέφτουν σε συμπεριφορές ρατσιστικές με τη μορφή προκατάληψης απέναντι στα αγόρια που θέλουν να κάνουν μπαλέτο; Δεν το νομίζω. Γι’ αυτό αν θέλουμε να λεγόμαστε πραγματικά προοδευτικοί και «καλοί γονείς» θα πρέπει πάνω από όλα να σεβόμαστε τις ειλικρινείς επιθυμίες και τα όνειρα των παιδιών μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα αφήσουμε το εφτάχρονο αγοράκι μας να κάνει μαθήματα μπαλέτου. Και που ξέρετε, μπορεί αυτός να είναι ο επόμενος  Billy Elliot…

Πρώτη χρονιά με το παιδάκι μας στη θάλασσα και όσο μεγάλη είναι η χαρά μας, τόσες πολλές είναι και οι απορίες μας.

-“Πότε θα πρέπει να κάνει το μωράκι μου το πρώτο του μπανάκι;”
-“Τι θα πρέπει να ελέγξω προτού μπούμε στο νερό;”
-“Πως πρέπει να έχω το μωράκι μου στην παραλία;”

Αυτά και άλλα πολλά βέβαια, μπορούν να τα σκεφτούν μόνο οι μανούλες.

Οι Παιδίατροι συνιστούν το πρώτο μπάνιο του μωρού να γίνει αφότου έχει κλείσει τους πρώτους 6 μήνες. Ακόμα και αυτό βέβαια είναι σχετικό και γίνεται υπό προϋποθέσεις. Βασικότερη προϋπόθεση είναι η θερμοκρασία του νερού της θάλασσας. Το νερό δεν πρέπει να είναι παγωμένο. Άρα αποφεύγουμε κρύες θάλασσες όσο όμορφες και καθαρές κι αν είναι και επιλέγουμε κυρίως απογευματινές ώρες, αφού έχει κατέβει ο ήλιος και η θάλασσα έχει ζεσταθεί. Επιπλέον προτιμάμε το πρώτο του μπανάκι να μη γίνει πολύ νωρίς το καλοκαίρι.

Βάζουμε το μωράκι μας σταδιακά στο νερό, ίσως τις πρώτες ημέρες σε μια μικρή βαρκούλα ή μικρή πισίνα, όπου θα έχουμε αφήσει το νερό να ζεσταθεί από τις ηλιακές ακτίνες. Για το μπάνιο στην θάλασσα, πρώτα το βρέχουμε χαϊδεύοντας το. Εάν το ζουζούνι μας κλαίει και δε θέλει να μπει δεν το πιέζουμε. Με το ζόρι δεν θα έχουμε την ευχαρίστηση που επιθυμούμε να του προσφέρουμε και μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα θα πετύχουμε.

Είναι μύθος το οτι είναι καλύτερα να βάζουμε το μωράκι μας γυμνό μέσα στη θάλασσα. Πρέπει να του φοράμε μαγιουδάκι και μόλις τελειώσει το μπάνιο του να ξεπλένουμε το δέρμα του με γλυκό νερό (προτιμάμε παραλίες με ντους). Στη συνέχεια του φοράμε το pamper και ένα λευκό βαμβακερό μπλουζάκι. Το μπλουζάκι του χαρίζει δροσιά και απορροφά τον ιδρώτα. Δεν αφήνουμε ούτε στιγμή το μωρό μας εκτεθειμένο στον ήλιο και του φοράμε πάντα αντηλιακό-μεγάλης προστασίας- ειδικό για μωρά. Απαραίτητο αξεσουάρ αποτελεί βέβαια και το καπέλο.

Εάν ωστόσο το ζουζούνι μας παρουσιάζει δερματικές παθήσεις, εκζέματα και πιθανόν αλλεργίες, καλό είναι να αποφεύγεται η επαφή με την άμμο.
Αυτές είναι κάποιες βασικές συμβουλές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και γι’ αυτό θα πρέπει πάντα να συμβουλευόμαστε τον παιδίατρο που το παρακολουθεί και το ξέρει.

Καλές βουτιές και καλή διασκέδαση!

Το Poly party επεκτείνει τις δραστηριότητες του στις πινιάτες και δημιούργησε το πρώτο e-shop που απευθύνεται σε όλη την Ελλάδα. Μπορείτε να κάνετε την παραγγελία σας ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά, αφού επιλέξετε την αγαπημένη σας πινιάτα μέσα από το www.piniata.gr.

Επίσης μπορείτε να παραγγείλετε την δική σας χειροποίητη πινιάτα κατά παραγγελία στο σχέδιο και στο μέγεθος που επιθυμείτε.

Το No1 e-shop για πινιάτες είναι εδώ με πάνω από 80 διαφορετικά σχέδια πινιάτας να επιλέξετε, με όλα τα αξεσουάρ και τα γεμίσματα που θα χρειαστείτε.

Για να φτιάξουμε πινιάτα, που βασικά είναι μία χαρτοκατασκευή, δεν είναι δύσκολο.

Μπορούμε μαζί με το παιδί μας, να το δούμε σαν παιχνίδι και φροντίζουμε να είναι σχετική με το θέμα του πάρτυ μας!!!! Θέλει χρόνο, όρεξη και φαντασία.

Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι : Εφημερίδες, αλεύρι, νερό, ένα μπαλόνι, πολύχρωμα

χαρτιά γκοφρέ, σπάγκο και ψαλίδι.

Πως θα την φτιάξουμε:

Ξεκινώντας φουσκώνουμε ένα μπαλόνι και το στηρίζουμε για να μην μετακινείται.

Μετά κόβουμε την εφημερίδα σε πολλές λωρίδες.

Κατόπιν φτιάχνουμε αλευρόκολλα, ανακατεύοντας αλεύρι με νερό, έτσι ώστε το μίγμα που θα προκύψει, να είναι τόσο πηχτό, που να μπορούμε να το απλώσουμε εύκολα, χωρίς να στάζει.

Μετά βουτάμε κομμάτι -κομμάτι από τις λωρίδες της εφημερίδας, μέσα στην αλευρόκολλα και τις κολλάμε πάνω στο μπαλόνι, σιγά-σιγά για να είναι όσο το δυνατόν πιό ίσια βαλμένες. Σκοπός είναι να καλυφθεί όλο το μπαλόνι, αφήνοντας ένα κομμάτι γύρω από το δέσιμο ακάλυπτο.

Το αφήνουμε 1-2 ημέρες να στεγνώσει. Αυτό φαίνεται, όταν πλέον έχει σκληρύνει.

Αφού στεγνώσει, σκάμε το μπαλόνι και εκεί που υπήρχε το δέσιμο είναι το ‘κρυφό’ σημείο, που μπορούμε να την γεμίσουμε. Όταν την γεμίσουμε με διάφορες εκπλήξεις, αυτό το “πορτάκι” θα το βάλουμε στο κάτω μέρος της πινιάτας, αφού το κλείσουμε πρώτα με κάποιο χαρτί γκοφρέ. Από την πάνω μεριά της πινιάτας, στηρίζουμε ένα σπάγκο για να το κρεμάσουμε αν θέλουμε.

Παίρνουμε χρωματιστά χαρτιά γκοφρέ, τα κόβουμε σε μικρές λωρίδες και αρχίζουμε να τα κολλάμε στην πινιάτα, γύρω-γύρω, ανάλογα με το σχέδιο που σκεφτήκαμε. Στο τέλος μπορούμε να προσθέσουμε διάφορα διακοσμητικά, χρυσόσκονες, πομ πον, ματάκια και να ζωγραφίσουμε με μαρκαδόρους κλπ. Με αυτήν την τεχνική μπορούμε να κάνουμε σχέδια όπως κουκουβάγια, ψάρι, angry bird, smarties, minnions κλπ.

Αν δούμε ότι δεν τα καταφέραμε και το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό, τότε μπορούμε να την προμηθευτούμε από το Piniata.gr, σε τιμές προσφοράς. Εδώ θα βρείτε όλες τις ετοιμοπαράδοτες πινιάτες.

• Υπάρχει πιθανότητα να μην ανοίγει η πινιάτα; Ναι υπάρχει. Πολλές φορές είτε την φτιάξουμε εμείς, είτε την αγοράσουμε έτοιμη, μπορεί το χαρτί να είναι πολύ σκληρό, γιατί έχει πολύ κόλλα, ή πολύ συμπιεσμένο, ή χρειάζεται πολύ παραπάνω δύναμη να σπάσει χτυπώντας την με το ρόπαλο. Μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε, σκίζοντας την σε κάποιο σημείο, που φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ανοίγει.

Γι αυτό τον λόγο, προτεινόμενες ηλικίες είναι από 3 χρονών και πάνω, για να σπάσει η πινιάτα, αλλά και για να αποφύγουμε πιθανή κατάποση κάποιου μικροαντικείμενου.

Καλή επιτυχία, καλή διασκέδαση.