Μία απλή ερώτηση: Μαμά, μπαμπά, μπορώ να κάνω μαθήματα μπαλέτου; Κι όμως, όσο απλή είναι αυτή η ερώτηση, τόσο πολύπλοκη και διαφοροποιημένη σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα είναι η απάντηση των γονέων. Στην ιδέα ένα γλυκό κοριτσάκι ντυμένο στα ροζ να κάνει μπαλετικές «σβούρες» ποιος θα έλεγε όχι; Ωστόσο, όλοι φανταζόμαστε την αντίδραση των γονέων στην ιδέα του μικρού αγοριού τους φορώντας μπαλετικό κολάν και κάνοντας ανοίγματα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως σε μία εκσυγχρονισμένη και «ανοιχτή στη διαφορετικότητα», έτσι όπως θα λέγαμε, κοινωνία, συνεχίζει να υπάρχει ένα βασικό στερεότυπο φύλων που αφορά στη σχέση μπαλέτου και αγοριών. Όσο και αν θέλουμε να πιστέψουμε πως έχουμε ξεπεράσει σήμερα τέτοιου είδους προκαταλήψεις, η περίπτωση των αγοριών που επιθυμούν να κάνουν μπαλέτο και η αντίδραση των γονέων τους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη που έρχεται στον αντίποδα. Κι όμως, αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα είναι πως το μπαλέτο δεν έχει γένος και δεν κάνει διακρίσεις.
Το μπαλέτο δεν βλέπει τα παιδιά ως «αγόρια» ή «κορίτσια» και δεν τα διαφοροποιεί αλλά τα αντιμετωπίζει όλα ως μελλοντικούς χορευτές, προσφέροντας τα πλεονεκτήματά του ανεξαρτήτως φύλου. Πιο συγκεκριμένα, ο κλασικός χορός χαρίζει ευλυγισία και μαθαίνει το παιδί να στέκεται και να περπατά σωστά. Χορεύοντας, κινητοποιούνται όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματος, σφίγγουν οι κοιλιακοί μύες, δυναμώνει ο κορμός και γυμνάζονται πόδια και χέρια. Ο μαθητής διδάσκεται να ελέγχει το σώμα του, με αποτέλεσμα να αποκτά αρμονία στην κίνηση. Ο κλασικός χορός, μάλιστα, αποτελεί ιδανική άσκηση για παιδιά που έχουν πλατυποδία, προβλήματα σκολίωσης, κύφωσης ή λόρδωσης. Με όλα τα παραπάνω,επομένως, διαφαίνεται η υπόσταση του μπαλέτου ως αθλήματος που συμβάλει στη γενικότερη ευεξία του σώματος. Τα οφέλη, ωστόσο, δεν είναι μόνο σωματικά αλλά μπορούμε να τα συνοψίσουμε με το αρχαίο ρητό: Νους υγιής εν σώματι υγιή .
Το μπαλέτο, επιπλέον, ως τέχνη εξαγνίζει τη ψυχή καθώς η μουσική συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία, ενώ ο χορός είναι δίνει δυνατότητα έκφρασης που τονώνει την αυτοπεποίθηση του ατόμου και βοηθάει στην αυτοδιαχείρηση των συναισθημάτων αποτελώντας έναν παραγωγικό τρόπο εκτόνωσης. Καλλιεργεί το πνεύμα, την κουλτούρα του παιδιού και τον συναισθηματικό του κόσμο. Ας μη ξεχνάμε και τη ικανότητα του κλασσικού χορού, ως είδος κίνησης και γυμναστικής, να επιφέρει θαυματουργές επιδράσεις στη διάθεση. Πιο συγκεκριμένα, όταν γυμναζόμαστε, ο εγκέφαλος αυξάνει την παραγωγή και τη συγκέντρωση της σεροτονίνης και των ενδορφινών που ουσιαστικά είναι ενδογενείς μορφίνες, με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος, η κατάθλιψη και ο εκνευρισμός. Όλα τα παραπάνω προσφέρει το μπαλέτο εξίσου και στα δύο φύλα.
Δυστυχώς όμως σε πολλές χώρες και ειδικά στην Ελλάδα οι γονείς δεν είναι έτοιμοι να εναρμονιστούν με την ιδέα του αγοριού τους να κάνει μπαλέτο, συνεχίζοντας έτσι να είναι ταμπού η προκατάληψη σε σχέση με τα αγόρια που κάνουν μπαλέτο. Πολλοί γονείς και ειδικά οι πατέρες εξακολουθούν να ανησυχούν για τις επιδράσεις ενός «πιο γυναικείου είδους» χορού στην ταυτότητα φύλου του παιδιού τους. Παρ’όλα αυτά, κάτι τέτοιο αποτελεί απλώς μύθο γιατί το μπαλέτο ουδώλως αλλοιώνει τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Ίσα ίσα ένα πιο μεγάλο αγόρι στην εφηβεία θα περνάει μια χαρά με τόσα κορίτσια «στα πόδια του». Κάτι που θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν οι γονείς είναι πως τα αγόρια που αποζητούν έντονα να κάνουν μπαλέτο από τη στιγμή που το αρχίζουν και αναγνωρίζουν τις δυνατότητες τους υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θέλουν να το συνεχίσουν επαγγελματικά. Σίγουρα οι πιθανότητες είναι μεγαλύτερες στα αγόρια από τα κορίτσια γιατί τα αγόρια έχουν μεγαλύτερο κίνητρο που έρχεται και σε σύγκρουση ακόμα και με τις κοινωνικές επιταγές. Πρέπει πραγματικά να το θέλουν για να αντισταθούν στα σχόλια και τη κριτική του περίγυρου.
Ένας άλλος ανασταλτικός παράγοντας που κάνει διστακτικούς τους γονείς όταν προκύπτει το θέμα του μπαλέτου σε επαγγελματικό επίπεδο είναι οι ανησυχίες
για την εύρεση εργασίας και επαγγελματικής απασχόλησης. Και εδώ όμως, πάλι, οι πιθανότητες είναι υπερ των αγοριών παρά των κοριτσιών γιατί η μπαλετική βιομηχανία ψάχνει με τα κιάλια άντρες χορευτές και αυτοί πληρώνονται αδρά καθώς είναι δυσεύρετοι.
Συνοψίζοντας, έχοντας δει όλα τα πλεονεκτήματα που μπορεί να επιφέρει το μπαλέτο (είτε ερασιτεχνικό, είτε επαγγελματικό) στα αγόρια θα πρέπει να αρχίσουν οι γονείς να εξοικειώνονται πια με το θέμα μπαλέτου και αγοριών. Είναι δυνατόν οι ίδιοι γονείς και η κοινωνία που διδάσκουν στο παιδί την αξία της δαφορετικότητας καταγγέλοντας το ρατσισμό, να υποπέφτουν σε συμπεριφορές ρατσιστικές με τη μορφή προκατάληψης απέναντι στα αγόρια που θέλουν να κάνουν μπαλέτο; Δεν το νομίζω. Γι’ αυτό αν θέλουμε να λεγόμαστε πραγματικά προοδευτικοί και «καλοί γονείς» θα πρέπει πάνω από όλα να σεβόμαστε τις ειλικρινείς επιθυμίες και τα όνειρα των παιδιών μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα αφήσουμε το εφτάχρονο αγοράκι μας να κάνει μαθήματα μπαλέτου. Και που ξέρετε, μπορεί αυτός να είναι ο επόμενος Billy Elliot…
