Η οικονομική κρίση φαίνεται να επηρεάζει όχι μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει διπλασιαστεί ή ακόμη και τριπλασιαστεί η προσέλευση παιδιών αλλά και ενηλίκων στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Πλήθος ανθρώπων λοιπόν πάσχει από κάποιου είδους κατάθλιψη. Πιο ανησυχητικά είναι τα αποτελέσματα για τα παιδιά όταν διαβάζουμε ότι στην Ελλάδα το ποσοστό κατάθλιψης σε παιδιά ολοένα και αυξάνεται. Παρακάτω αναφέρουμε εννιά συμπτώματα που μας δείχνουν ότι ένα παιδί μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ:

• Ευερεθιστότητα και πεσμένο ηθικό

Πολλές φορές η ευερεθιστότητα εναλλάσσεται με το πεσμένο ηθικό σε παιδιά και νέους. Το πεσμένο ηθικό μπορεί να αποτελεί το μοναδικό σύμπτωμα που εμφανίζει το παιδί για βδομάδες, με μικρή μεταβολή από τη μία μέρα στην άλλη. Τα καταθλιπτικά παιδιά μπορεί να κλαίνε κάθε μέρα. Μερικές φορές οι φασαρίες και οι ταραχές που προκαλούν τα αγόρια μπορεί να υποκρύπτουν κατάθλιψη.

• Απώλεια ευχαρίστησης και απώλεια κινήτρου

Τα καταθλιπτικά παιδιά χάνουν την ικανότητα να απολαμβάνουν τις δραστηριότητες που τους ευχαριστούσαν παλιότερα. Σε σοβαρή μορφή κατάθλιψης, τα παιδιά μπορεί να απομονωθούν από τους συνομηλίκους τους, καθώς δεν αντέχουν να βρίσκονται με άλλα άτομα.

• Διαταραχή όρεξης

Μερικά παιδιά καλύπτουν τις συναισθηματικές τους ανάγκες με το φαγητό χωρίς όμως να το απολαμβάνουν, παίρνοντας βάρος. Κάποια άλλα, αντιθέτως, παρουσιάζουν ανορεξία με σημαντική απώλεια βάρους.

• Διαταραχή ύπνου

Τα παιδιά και οι έφηβοι που δεν έχουν κατάθλιψη μπορούν να αναπληρώσουν τον χαμένο ύπνο την επόμενη νύχτα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στους καταθλιπτικούς νέους στους οποίους η διαταραχή ύπνου επιμένει, με αποτέλεσμα να είναι κουρασμένοι και να πέφτουν σε λήθαργο χωρίς να νιώθουν ξεκούραστοι παρά τις πολλές ώρες που μένουν στο κρεβάτι.

• Κόπωση, απώλεια ενέργειας

Τα καταθλιπτικά παιδιά δεν έχουν τη δύναμη και τη ζωτικότητα να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που σε άλλες συνθήκες δεν θα τους προκαλούσαν πρόβλημα.

• Ψυχοκινητική επιβράδυνση ή διέγερση

Μερικά καταθλιπτικά παιδιά και έφηβοι μπορεί να παρουσιάζουν αργές κινήσεις και υποτονικότητα. Διέγερση και ένταση μπορεί να χαρακτηρίζουν πιο μικρά παιδιά.

• Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αίσθημα ενοχής

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και το αίσθημα αναξιότητας είναι συνηθισμένα συμπτώματα κατάθλιψης γενικότερα. Τα καταθλιπτικά κορίτσια εκτιμούν αρνητικά την εμφάνισή τους και στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι μπορεί να νιώθουν υπερβολικές ενοχές π.χ. ότι ευθύνονται οι ίδιοι για τις οικογενειακές εντάσεις ή για το διαζύγιο των γονιών τους

• Αδυναμία στη συγκέντρωση

Τα καταθλιπτικά παιδιά και έφηβοι έχουν συχνά προβλήματα προσοχής και δυσκολίες στη συγκέντρωση. Τους είναι δύσκολο να προσέξουν τι γίνεται γύρω τους, να ακούσουν ή να μείνουν ακίνητοι, διασπάται εύκολα η προσοχή τους και αδυνατούν να ολοκληρώσουν αυτά που άρχισαν. Έχουν χαμηλή σχολική επίδοση, δεν συνδέονται με τους συμμαθητές τους και φαίνονται να μην έχουν στόχους.

• Σωματικά ενοχλήματα

Συχνοί πονοκέφαλοι, πόνοι στο στομάχι, πόνος στο στήθος και πόνοι στα πόδια μπορεί να αποτελούν συμπτώματα κατάθλιψης στα παιδιά.

Όσο το παιδί πλησιάζει στην εφηβεία, θέλει να αποστασιοποιηθεί από την οικογένεια και προτιμά να περνάει περισσότερο χρόνο με τους συνομήλικους  του.

Πως πρέπει να το αντιμετωπίσω;

Η παρέα των συνομήλικων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή του παιδιού μας για την ομαλή ανάπτυξη του. Οι φίλοι επηρεάζουν συχνά θετικά. Προκειμένου να αναπτυχθεί κοινωνικά, πρέπει να μάθει να διαλέγει φίλους, να δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης και να αισθάνεται ότι ανήκει κάπου. Μέσα από τις σχέσεις φιλίας μαθαίνει να αντιμετωπίζει και να λύνει προβλήματα που μπορεί να μπορεί να προκύψουν.

Αυτό που εμείς σαν γονείς οφείλουμε να κάνουμε, είναι να γίνουμε το στήριγμα στο καταφύγιο του παιδιού μας, σε περίπτωση, που οι συνομήλικοι του προκαλέσουν μεγάλη θλίψη ή στενοχώρια. Το επηρεάζεται σημαντικά από τους φίλους δεν σημαίνει ότι εμείς αυτόματα γίναμε ασήμαντοι. Ακούμε προσεκτικά πριν μιλήσουμε και το ρωτάμε αν θέλει την γνώμη μας ή την συμβουλή μας. Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να γίνουμε υπερπροστατευτικοί ή να το ελέγχουμε συνεχώς. Τονίζουμε στο παιδί μας ότι απολαμβάνουμε την παρέα του και προτείνουμε να καλεί συχνά φίλους στο σπίτι.

Ας είμαστε ευχάριστοι και φιλόξενοι και να δείχνουμε ενδιαφέρον για τους φίλους του, όχι αδιακρισία, τότε και εκείνοι θα αισθάνονται άνετα να μαζεύονται σπίτι μας. Το κέρδος μας θα είναι σημαντικό. Θα γνωρίζουμε την παρέα του παιδιού μας από κοντά και πιθανόν, να επιθυμεί να περνάει περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί μας αν γνωρίζει ότι εμείς δεχόμαστε την ανάγκη του, να περνά περισσότερο χρόνο με τους φίλους του.

Μερικοί γονείς πιστεύουν ότι είναι πιο παραγωγικό τα παιδιά τους να είναι συνέχεια απασχολημένα αντί να τους αφήνουν χρόνο να παίζουν, να εξερευνούν ή να μαθαίνουν μόνα τους. Μπορεί οι γονείς να πιστεύουν ότι τα παιδιά τους στερούνται ουσιώδεις εμπειρίες, εάν δεν κάνουν ότι κάνουν άλλα παιδιά.

Αλλά οι περισσότεροι γονείς συνήθως το μόνο που θέλουν είναι το καλλίτερο για τα παιδιά τους. Αλλά ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν να υπερφορτώνεται το πρόγραμμα των παιδιών. Η πίεση να συμμετέχει το παιδί σε δραστηριότητες και να μην «μένει πίσω» μπορεί να αποδειχθεί σωματικά και ψυχολογικά εξουθενωτικό και για το παιδί και για τους γονείς.

Βέβαια, οργανωμένες δραστηριότητες και αθλοπαιδιές είναι ευεργετικές, επίσης. Ενθαρρύνουν κοινωνικές δεξιότητες και είναι ευκαιρία για παιχνίδι και άσκηση Μαθαίνουν αθλητικό πνεύμα, πειθαρχία και ευστροφία και κυρίως είναι διασκεδαστικά!

Σημάδια ότι τα παιδιά είναι υπερβολικά απασχολημένα.

• Αργά ή γρήγορα, τα υπερβολικά απασχολημένα παιδιά θα αρχίσουν να παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα:
• Κούραση, άγχος ή κατάθλιψη.
• Παράπονα για πονοκέφαλο και πόνους στο στομάχι, που αιτία μπορεί να έχουν το άγχος, ελλιπή διατροφή ή έλλειψη ύπνου.
• Κακή σχολική απόδοση, με πτώση της βαθμολογίας.

Η υπεραπασχόληση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις φιλίες και στις κοινωνικές σχέσεις. Ακόμα και η οικογενειακή ζωή μπορεί να υποφέρει – όταν ο πατέρας πηγαίνει τον γιο για προπόνηση μπάσκετ, ενώ η μητέρα πηγαίνει την κόρη για μπαλέτο, τότε χάνονται γεύματα μαζί, με αποτέλεσμα, ορισμένες οικογένειες σπάνια έχουν την ευκαιρία να γευματίζουν όλοι μαζί.

Συμβουλές για πολυάσχολες οικογένειες. Το κλειδί είναι να προγραμματίζετε τις ασχολίες των παιδειών με μέτρο και με κριτήριο την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία και τα ενδιαφέροντα τους. Αν κάτι είναι πολύ προχωρημένο θα προκαλέσει σύγχυση στο παιδί. Αν πάλι, κάτι είναι πολύ απλοϊκό σίγουρα, το παιδί θα βαρεθεί και όταν ένα παιδί κάνει κάτι μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει τους γονείς του, τότε χάνεται όλο το νόημα.

Με βάση την ηλικία και τα ενδιαφέροντα, μπορούμε να βάλουμε λογικά όρια στις εξωσχολικές ασχολίες για να είναι ευχάριστες για όλους.

Να, μερικές προτάσεις:

• Συμφωνήστε από την αρχή τα βασικά.
  π.χ. Συμφωνήστε τα παιδιά να παίζουν μόνο ένα άθλημα την φορά κάθε σεζόν ή περιορίστε τις δραστηριότητες σε δύο βραδιές/απογεύματα για κάθε σχολική εβδομάδα.
• Μάθετε πόσος χρόνος απαιτείται για κάθε ενασχόληση.
  π.χ. Δύο απογευματινές προπονήσεις και ένα εβδομαδιαίο ματς, θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
• Κρατήστε ένα χρονοδιάγραμμα για να είναι όλοι ενήμεροι.
  Κολλήσετε το πρόγραμμα στον τοίχο ή στο ψυγείο να το βλέπουν όλοι και αν πάρει το μάτι σας καμία ημερομηνία ελεύθερη, αφήστε την έτσι!
• Ακόμα κι αν έχετε προπληρώσει αφήστε το παιδί να μην πάει μία ή δύο φορές. Καμιά φορά είναι πιο ωφέλιμο να τεμπελιάσει μία όμορφη μέρα παρά να τρέχει πέρα-δώθε.
• Δημιουργήστε χρόνο για την οικογένεια.
  Αν κάθε βράδυ τρώτε πίτσες πηγαινοφέρνοντας τα παιδιά, τότε κάποιο βράδυ, που είναι όλοι ελεύθεροι, να τρώτε όλοι μαζί, έστω κι αν αυτό θα είναι αργότερα από το κανονικό. Οργανώστε βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών ή βόλτας.
• Μάθετε να λέτε «όχι» όταν το παιδί ήδη κάνει πολλά και πραγματικά θέλει και κάτι άλλο, συζητήστε μαζί του ποια άλλη ενασχόληση του θα σταματήσει για να αρχίσει την καινούρια.
• Θυμηθείτε την σημασία της απραξίας. Όλοι ψάχνουμε την ευκαιρία να χαλαρώσουμε, να σκεφτούμε την ημέρα που πέρασε, ή απλά να «τεμπελιάσουμε»
• Και τέλος τα παιδιά πρέπει να είναι παιδιά και ότι είναι σημαντικό να έχουν χρόνο να μαζεύονται και να παίζουν.

Το Τάε Κβο Ντο (tae kwon do ή taekwondo) είναι Κορεάτικη πολεμική τέχνη, όπου στα Κορεάτικα σημαίνει πόδι – χέρι – μυαλό.

Το σκεπτόμουν πολύ καιρό, εάν θα έπρεπε να γράψω σε αυτό το άθλημα την κόρη μου, που έκλεινε τα 7. Είχα διαβάσει ότι το Τάε Κβο Ντο, είναι ένα άθλημα, που βγάζει από μέσα σου την πειθαρχία και την αυτοσυγκέντρωση, αρετές που βοηθούν το άτομο να αποδώσει σωματικά. Επίσης είναι μια πολεμική τέχνη αυτοάμυνας και ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης. Αυτή ήταν η λέξη κλειδί, που με έκανε σαν μαμά να μπορέσω να ενθαρρύνω την κόρη μου να πάει.

Ξεκινώντας, το πρώτο διάστημα είδα ένα κορίτσι με αφοσίωση στην ώρα της διδασκαλίας, να έχει ευγένεια, επιμονή και αυτοέλεγχο, όχι μόνο στο συγκεκριμένο μάθημα, αλλά στο σπίτι, στο σχολείο και στην καθημερινότητα της…

Έχουν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια από τότε και δεν μετάνιωσα ποτέ, ούτε για τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωσα από έξω από την σχολή αλλά ούτε και τα χρήματα που κατέβαλα όλο αυτό το διάστημα.

Η κόρη μου απέκτησε ενίσχυση προσωπικότητας της, αυτοάμυνα, αυτοέλεγχο, που πιστεύω ότι θα την βοηθήσουν σε όλη της την ζωή!!!!

Πηγή: Μία Μαμά

Εξοικειώστε το παιδί σας με τα χρήματα και μάθετέ του την έννοια της αποταμίευσης ακολουθώντας αργά και σταθερά βήματα. Τα περισσότερα παιδιά σε ηλικία 4-5 ετών είναι έτοιμα να αναγνωρίσουν τα χρήματα.

• Για αρχή παρουσιάστε του τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα. Μπορείτε να του τα παρουσιάσετε σαν παιχνίδι (π.χ μονόπολη).
• Κάντε του δώρο έναν κουμπαρά για να μπορεί να φυλάει εκεί όλα τα “δωράκια” που δέχεται από συγγενείς και φίλους.
• Όταν το παιδί βρίσκεται στο δημοτικό και μπορεί πλέον να κάνει πράξεις αρχίστε να το παίρνετε μαζί στα ψώνια σας, επισημαίνοντάς του ότι είναι καλύτερο να ψωνίζει τα φτηνότερα, έτσι ωστε να του μένουν λεφτά στο πορτοφόλι.
• Μεγαλώνοντας τα παιδιά αρχίζουν και βάζουν στόχους για να αγοράσουν κάτι που τους αρέσει. Όταν συμβεί αυτό για πρώτη φορά καθίστε μαζί του και υπολογίστε πόσα λεφτά κοστίζει αυτό που θέλει να αγοράσει. Στη συνέχεια φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το πόσα θα πρέπει να ξοδεύει καθημερινά και πόσα να βάζει στην άκρη.

Μόλις πετύχει τον στόχο του, ήρθε η ώρα να του πείτε ότι πάντα θα θέλει να αγοράζει πράγματα, αλλά θα πρέπει να βάζει προτεραιότητες.

Η αποταμίευση έχει μόλις αρχίσει…

Η Βάσω εκτός από εξαιρετική κλόουν – ανιματέρ του Poly party είναι και μητέρα ενός πανέμορφου κοριτσιού. Μας διηγείται μέσα από αυτό το άρθρο την προσωπική της εμπειρία με το κατοικίδιο της τον Φρόυντ και το πόσο άλλαξε η ζωή της και του παιδιού της η ύπαρξη ενός σκύλου στο σπίτι!

Από μικρή μεγάλωσα με φόβο για τους σκύλους. Η μητέρα μου, μου μετέδωσε την δική της φοβία που με τα χρόνια μεγάλωνε, πάντα όμως σαν παιδί ένοιωθα αγάπη γι΄ αυτά-ανεξήγητο δεδομένου ότι δεν τολμούσα να τα πλησιάσω ούτε στο χιλιόμετρο.

Δεν τα πείραζα και πάντα έκλαιγα όταν έβλεπα κάποιο πληγωμένο στο δρόμο, πάντα όμως από απόσταση.

Η φοβία αυτή σχεδόν εκμηδενίστηκε όταν γνώρισα τον άντρα μου αφού αυτός είχε μεγαλώσει με σκύλους. Αναγκάστηκα λοιπόν ευτυχώς αν μη τι άλλο να μάθω να συνυπάρχω με αυτά.

Και έρχομαι στο παρόν. Είμαι ήδη μητέρα ενός εννιάχρονου κοριτσιού το οποίο σε αντίθεση με μένα λατρεύει οτιδήποτε έχει τέσσερα ποδαράκια. Γι΄αυτό και εγώ ποτέ μα ποτέ δεν της μετέδωσα τη φοβία μου. Το αντίθετο μάλιστα την ενθάρρυνα όσο μπορούσα. Δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να περάσει στο παιδί του τέτοιου είδους αρνητικά συναισθήματα.

Εδώ και επτά μήνες λοιπόν στην οικογένειά μας προστέθηκε άλλο ένα μέλος…. ο Φρόυντ.

Ναι καλά καταλάβατε… τώρα πια στο σπίτι μας κυκλοφορεί ένας σκύλος… και μάλιστα τεράστιος.

Εκτός απ ‘την επιμονή της κόρης μου και του άντρα μου αφορμή στάθηκε η φωτογραφία του γλυκού μου Φρόυντ που είχε αναρτήσει στη σελίδα της η Φιλοζωική της Λάρισας. ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ. Η επαφή μου με τις φιλοζωικές με μετέφερε σε έναν κόσμο που μέχρι τότε μου ήταν άγνωστος. Τότε διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο κακός μπορεί να γίνει ο άνθρωπος και πως εγώ ήθελα να βοηθήσω υιοθετώντας ένα αδέσποτο.

Η ζωή μας άλλαξε. Ο Φρόυντ έφερε στο σπίτι μας μαζί με την αφεντιά του, ένα τσουβάλι συναισθήματα. Αγάπη, φροντίδα, πίστη, φιλία και πολλά άλλα που δεν περιγράφονται με λόγια. Το παιδί μου έγινε πιο υπεύθυνο, το αγαπάει, το φροντίζει και βλέπω την ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Όσο για μένα.. έχω γίνει άλλος άνθρωπος… ο άντρας μου δεν με αναγνωρίζει…. δεν έχω καλύτερη στιγμή από αυτή του σαββατοκύριακου που ξυπνάω και αντικρίζω την κόρη μου αγκαλιά με τον Φρόυντ και κείνος να την γλείφει δείχνοντάς της με τον τρόπο του πόσο την αγαπά.

Αυτά τα ματάκια που κάποτε έδειχναν λυπημένα τώρα νοιώθουν ασφαλή και γεμάτα ευγνωμοσύνη… τι έχανα τόσο καιρό!!!…

Γλυκιές μητερούλες δεν θέλω να σας κουράσω άλλο άλλωστε θα μπορούσα να γράφω ώρες για το παιδί μου και το σκυλί μου. Για όσες δεν το τολμούν να το τολμήσουν. Λίγες τριχούλες μέσα στο σπίτι δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα προσφέρει σε σας και την οικογένειά σας ο τετράποδος φίλος σας.

Ίσως είναι η μόνη ανιδιοτελής αγάπη που θα γνωρίσετε.

Φιλικά γουφ-γουφ… μια πρώην φοβητσιάρα!